Artık hastanelerden nefret eder oldum.Çünkü Arda çok mutsuz oluyor.Bu da beni mutsuz ediyor.O kadar ufakken başladı ki iğneler,ilaçlar...Fobi oluştu yavrumda.Hastaneyi tanıyor zaten.Dün sabah yine hastaneye gittik.Odayı görünce başladı ağlamaya.Doktoru görünce bana nasıl sıkı sıkı sarılıyor.6 aylıkken eve iğneci geliyordu anlatmıştım geçmiş postlarda.Babası kollarından ben bacaklarınan tutuyorduk.Başında babasını gördüğünden sadece ona bir hafta uzak davrandı.Gitmedi,gülmedi,kucağındayken ağladı...Tavır aldı resmen.Muayenede ben tutarken ve o bana çaresiz sıkı sıkı sarılırken ona karşı suçluluk duyuyorum:(Çok ağladı halbuki sadece rutin bir kontroldü.Dişlerindeki siyah lekeleri gösterdim önce."Diş fırçası için henüz erken" dedi."Demir ilacını meyve püresine karıştırıp vermen gerek" dedi.Ben direk ağzına damlattığım için lekeler olmuş:(Allahtan kötü birşey çıkmadı.ilaçlarımızın resmini yayınlayacağım şimdi.Biraz önce yazmaya ara verdim Arda uyandı biraz oyaladım.Babaannesine gitmek istedi.Aşağıya indirmeden ilaçlarının bir kısmını içireyim dedim.Fısfıslarını sıktım.Sıra şuruba geldi.Şurubu şırıngayla veriyorum.Yoksa mümkün değil içirmek.İçirmemle kusması bir oldu.Heryeri battı.Hemen banyoya soktum.Şimdi aşağıya indi.
Ne olur dualarınızı eksik etmeyin.Oğlum kurtulsun ilaç kullanmaktan.
Hoşçakalın.Sevgiyle kalın.
0 çıtı pıtı yorum:):
Yorum Gönder