ÇOKOPRENSİM'e

2008 Ağustosunda bir rüya ile başladı herşey.Kendi ellerimle tertemiz bir toprağa çiçek ektim.O sabah kalktığımda "Acaba hamile miyim?"diye düşündüm.O testi yaptığımda çıkan sonuç içimi burkmuştu.Tek çizgi net,ikincisi bulanık.Tecrübeli ağızlar içime su serpti.Bu umutla akşam soluğu bir polikilinikte aldım.Kan  tahlili sonucumu sabırsızlıkla beklerken ,içimde birsürü  garip duygu yer değişiriyordu.Sonuç çıkmıştı.Evet ben yaklaşık 15 gündür içimde atan o minicik kalbinle seni taşıyordum:)Tarifsiz bir duygu.Ayaklarım yere basmıyor;ben adeta eve uçarak gidiyordum.Gelir gelmez herkesi arayıp bu müjdeyi verdim.En  sona babanı sakladım.Babanın o anki sevincini görmeni çok isterdim:)O an başlamıştı 3 kişilik hayatımız.Senin üzerine endeksli hayaller,planlar,umutlar.Sen henüz bir "elma çekirdeği"kadardın.İlk kontrole gittiğimizde belirgin olmayan bir pıhtı şeklindeydin.Günler ilerledikçe miğde bulantıları,uyku isteği ve sürekli devam eden bir yorgunluk süreci başladı.Buna rağmen kahvaltımı hiç eksik etmedim.Sen içimde sağlıklı büyü diye ben bütün yeme alışkanlığımı değiştirdim.Minik kıpırtılarını hissettiğimde bir "çilek"kadar olmuştun bile.Biz her ay kontrol gününü iple çekiyorduk.Ultrason masasından kalkmak istemeyişlerim,çıkan resmini eve gidene kadar öpüşlerim.Daha  kucağıma almadan,kokunu içime çekmeden ;büyük bir aşkla sevişim ve özleyişim.Cinsiyetin hiç bir önemi kalmıyor insan hamile kalınca.Tek dua "sağlıklı olsun yeterki"oluyor.Hem ne önemi var ki  zaten?Sen benimsin,içimdeki parçamsın.Kime değişirim ki seni?

Seninle hep konuştum.Sana hikayeler anlatıyor,kitaplar okuyordum.Hatta işten eve gelişlerimde müzik dinliyorsam eğer;kulaklığın tekini karnıma tutuyordum:)

İlaçları düzenli kullanma özürlü ben,sen varken bunları hiç aksatmadım.Bazen az hareket ettiğin zamanlar oluyordu.Endişeleniyor ve babanı da endişelendiriyordum.Artık öğrenmiştik senin bir çikolata canavarı olduğunu:)Hareket etmediğin zaman koca bir çikolata gönderiyordum sana.Akabinde bekleyiş;sonrasında hissedilen hareketlerin sevinci paha biçilemez:)

O zamandan başlıyor annelik sendromu.Birçok duyguyu aynı  anda yaşayan "anne"denen varlıktan başkası olamaz herhalde.Hiç aceleci olmadım.Her anın tadı çıkarttım ben seninle.Bir tek kokunu merak ettim.O cennet kokunu.

Sen içimde kilo  alıp büyüdükçe ;ben de dışarıda hızla şişmekteydim:)Tartıdaki +1 kiloyu  bile problem eden ben ;bunu hiç umursamıyor ama sonrasında verememekten endişe duyuyordum.Bunu hissetmiş olacaksın ki;haylazlıkların ve hareketliliğinle bu durumdan eser bırakmadın:)

Hamileyken;bir turşu yüzünden ağlanabilecek kadar duygususal olunabildiğini öğrendim.Kışın ortasında deli gibi kiraz aşermem sonucu;bir "Aşeren manavı "olduğunu öğrendim.Rüyamda ayva ağacı görüp,dalından bir tane bile yiyemeden uyandığım için  kendime "Biraz daha uyusaydın yiyecektin"diye kızacak kadar çocuk olduğumu öğrendim.Koca poşet dolusu portakalın bir oturuşta bitirilebildiğini öğrendim.Bir Converse 'in davul gibi ayakları içine alabilecek kadar esnek olduğunu öğrendim.Koca yatakta  tek başına  ferah ferah yatmak için uygulanabilecek teknikleri öğrendim.Sırf rahatlatıyor diye;bir sürü yastıkla yatılabildiğini öğrendim.

Ben,seninle HİÇ KARŞILIKSIZ,GÖRMEDEN ,BİRİNİN DELİ GİBİ SEVİLEBİLDİĞİNİ ÖĞRENDİM.

Zaman ağır gibi ama geriye baktığımda bir rüya gibi geldi geçti.2 sene önce bu saatlerde "ben artık gelmek istiyorum"dedin.

Annene çok eziyet çektirmeden,çok bekletmeden geldin.

ve seni ilk kucağıma alışım.Hiç bir kokuya değişilmeyecek ;o cennet kokun.Yeniden doğmuş gibi oluşum.Sen ;benim bu hayatta başıma gelen en güzel şeysin.Sanki ben var oldukça sen hep vardın hayatımda.Şimdi seninle çocuğum,seninle mutluyum,seninle umutluyum,seninle yaşıyorum ve seninle ......

İyiki  doğdun bebeğim.Seni bana nasip eden Rabbime sonsuz şükürler.

SENİ KOCAMAN  SEVİYORUM....